همیشه صدایی بود که مرا آرام میکرد، دستهایی بود که دستهای سردم را گرم میکرد
همیشه قلبی بود که مرا امیدوارم میکرد، چشمهایی بود که عاشقانه مرا نگاه میکرد
همیشه کسی بود که در کنارم قدم میزد ،احساسی بود که مرا درک میکرد
حالا من و مانده ام یک دنیای پوچ ، نه صداییست که مرا آرام کند و نه طبیبیست که مرا درمان کند
نظرات شما عزیزان:
سلام من از طرف یه وبلاگ اومدم اینجا وقتی گفتن محتاج نظری .gif)
گفتم ببینم وبلاگت چطوره وب خوبی داری
بای.gif)
گفتم ببینم وبلاگت چطوره وب خوبی داریبای
برچسبها:
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
