غــــــــــــــــــم کــــــــــــــــــــــــده

 اونی که واقعا دوست داشته بـاشه ..

از همان عروسک هایی که  

تو با تمام وجودت به آغوشت میکشی .... 

کاش من هم عروسکی بودم  

تا لا اقل یک بار گرمای آغوشت را حس میکردم ....

پایانی برای قصه ها نیست،

نه بره ها گرگ میشوند نه گرگها سیر! 

خسته ام از جنس قلابی آدمها... 

دار میزنم خاطرات کسی را که مرا دور زده، 

حالم خوب است... 

اما گذشته ام درد میکند!! 

 می ترسم از اینكه

روزی

یك جایی

من و تو

خیلی دور از هم

شب و روز در آغوش یك غریبه

بی قرار هم باشیم ...

و بعد از هر بار هم آغوشی به یاد

آغوش هم بیصدا گریه كنیم !

  کاش یکی پیدا میشد

که وقتی میدید گلوت ابر داره و چشمات بارون

به جای اینکه بپرسه

“چته ؟ چی شده ؟”

بغلت کنه و بگه “گریه کن” …

 

امروز چه بد دلم گرفته خدایا 

دلم می خواد برگردم به تنهایی خودم 

اینجا نگاه های سنگین و حرفای سنگین اذیتم میکنه 

اونجا هم تنهایی خودم 

پس کجای دنیات برم خدا تو بگو ...

 بعضی وقتها باید یقه‌ ی احساست را بگیری 

با تموم قدرت سرش داد بزنی و بگی:

تورو خدا بسه‌

بسه‌ دیگه‌ تا حالا هرچی کشیدم  از دست تو بود

 باز دل آسمان گرفته....

 وقتی دل ارزش خودش را از دست بدهد 

  و چشمهایت دیگر اشکی برای ریختن نداشته باشد، 

وقتی دیگر قدرت فریاد زدن را هم نداشته باشی،

وقتی دیگر هر چه دل تنگت خواسته باشد گفته باشی، 

وقتی دیگر دفتر و قلم هم تنهایت گذاشته باشند،

وقتی از درون تمام وجودت یخ بزند، 

وقتی چشم از دنیا ببندی و آرزوی مرگ بکنی،

وقتی احساس کنی تنهاترین هستی، 

چشمهایت را ببند و از ته دل بخند

 که با هر لبخند روحی خاموش جان میگیرد و درخت پیر جوان میشود. 

 چشمه ها در جاری شدن و علف ها در سبز شدن معنی پیدا میکنند

کوه ها با قله ها و دریا ها با موج ها زندگی پیدا میکنند

و همه ی انسان ها با عشق …

پس بار خدایا بر من رحم کن

بر من که میدانم ناتوانم رحم کن

باشد که لباس فاخری بر تن نداشته باشم

باشد که حتی دست و پایی نداشته باشم

و حتی من نباشد …

اما نباشد لحظه ای که در قلبم”عشق” نباشد! 

 در هیاهوی زندگی دریافتم چه دویدن هایی که فقط پاهایم را از من گرفت ،